بازی کار

بازی کار ثمربخش است. از زمانی که کتاب بازی کار برای اولین بار در سال 1984 چاپ شد تا کنون، به هزاران شرکت یاری رسانده و صدها هزار مدیر و کارمند از کار خود لذت بیشتری برده و کارایی آنها نیز به میزان چشمگیری افزایش یافته است. این رویکرد امروز هم هنوز مؤثر است.
این رویکرد به این خاطر مؤثر است که به نیاز بشر به بهتر بودن، بهتر کار کردن و در مجموع بهتر زندگی کردن اشاره دارد. هیچ‌کس نمی‌خواهد از سوی دیگران «مدیریت شود»؛ ما همه می‌خواهیم خود کاری را به انجام برسانیم. میل ما به انجام درست کار، و تأیید شدن و پاداش گرفتن بابت آن کار، بخشی از سرشت بنیادین بشر است. نظریۀ سنتی «مدیریت بر مبنای استثناء» با آن نیاز اساسی بشر در تقابل است. وقتی بیشترِ افراد ما، بیشتر مواقع کار خود را درست انجام می‌دهند، بجا نیست که غالب بازخوردهایی که دریافت می‌کنند منفی باشد. بی‌خبری به معنای خبر خوش نیست، بلکه تنها «بی‌خبری» است و اغلب حتی به اخبار «بد» هم تعبیر می‌شود.
این کتاب ابزار‌‌‌‌های ساده‌‌‌ای فراهم می‌آورد که هر کسی می‌تواند به سادگی با به کارگیری آنها هر روز کارمندان بیشتری را وارد بازی کند. این برخلاف بیشتر کتاب‌های کسب و کار «به سرعت» نتیجه می‌دهد. مفاهیم ساده و اغلب قابل قیاس با بازی‌هایی هستند که در دوران کودکی یا بزرگسالی بازی کرده‌ایم. این رویکرد همچنین بخش‌بخش است؛ یعنی من می‌توانم هر ابزار را به طور مستقل در یک فصل بسط دهم.
من بیش از بیست سال این کتاب و مفاهیمش را به کار بسته‌ام. از این رو دریافته‌ام که بازی کار از آزمون زمان با موفقیت بیرون آمده است. این رویکرد در انواع شرکت‌‌‌‌ها با محیط‌‌‌‌های مختلف، از کسب و کارهای کوچک گرفته تا بزرگترین شرکت‌‌‌‌های دنیا، موفقیتی یکسان به ارمغان آورده است. روی دون‌پایه‌ترین کارمندان تا مهم‌ترین مدیران، این شیوه نتیجه داده است. من دریافته‌ام که در به کارگیری این رویکرد، حتی بدون پشتیبانی مستقیم من، مدیران سازمان به طور مستقل از چاک کمک می‌گیرند. برای افراد شک‌گرا (مثل خود من)، باید اذعان کنم شاهد بوده‌ام که این فرایند اِعمال، مدت زمانی پس از اینکه اولین اسپانسر از سازمان خارج می‌شود صورت می‌گیرد.
زندگی پیرامون این موضوع است که ما چگونه با خانواده‌مان، دوستانمان، همکارانمان یا دیگر افرادی که در زندگی روزمره به آنها وابسته‌ایم، تعامل داریم و آنها را بر می‌انگیزیم. تصور کنید با هرکسی که برخورد می‌کنیم، با‌انگیزه باشد و به زندگی کاری خود با اشتیاقی مشغول شود که با بازی‌های مورد علاقه‌‌‌‌‌اش درگیر می‌شود. واقعیت این است که بیشتر مردم می‌خواهند این طور باشد.