چهار اثر از فلورانس اسکاول شین

بیشتر مردم زندگی را پیکار می انگارند. اما زندگی پیکار نیست، بازی است.

هرچند بدون آگاهی از قانون معنویت نمی توان در این بازی برنده شد و پیروز بود؛ و عهد عتیق و عهد جدید، با وضوحی شگفت انگیز قواعد این بازی را بیان می کنند. عیسی مسیح آموخت که زندگی، بازی بزرگ دادوستد است.

زیرا آنچه آدمی بکارد همان را درو خواهد کرد. یعنی هر آنچه از آدمی در سخن یا عمل آشکار شود یا بروز کند به خود او بازخواهد گشت؛ و هرچه بدهد بازخواهد گرفت.

اگر نفرت بورزد، نفرت به او بازخواهد آمد. و اگر عشق ببخشد، عشق خواهد ستاند. اگر انتقاد کند، از او انتقاد خواهد شد. اگر دروغ بگوید به او دروغ خواهند گفت. و اگر تقلب کند به او حقه خواهند زد. همچنین به ما آموخته اند که قوه تخیل در بازی زندگی نقشی عمده دارد.

« دل ( یا خیال ) خود را به تمامی نگاه دار. زیرا سرچشمه حیات از آن است. » ( امثال: ۴: ۲۳ )

هر آنچه آدمی در خیال خود تصویر کند – دیر یا زود – در زندگیش نمایان می شود. مردی را می شناسم که از مرضی معین که بسیار نادر بود می ترسید. اما آن قدر به آن مرض اندیشید و درباره اش مطالعه کرد که آن بیماری آشکارا بدنش را فراگرفت و مُرد. در واقع، قربانی خیالپردازی خود شد.

برای پیروزی در بازی زندگی باید نیروی خیالمان را آموزش دهیم. کسی که به قوه تخیل خود آموخته باشد که تنها نیکی را تصویر کند و ببیند، خواهد توانست به همه مرادهای بحق دلش – خواه سلامت و خواه ثروت و خواه محبت و خواه دوستی و خواه بیان کامل نفس ( ۲) ، و یا هر آرمان بزرگ دیگر – برسد.

تخیل را قیچی ذهن خوانده اند. این قیچی شبانه روز در حال بُریدن تصاویر است. آدمی در ذهن خود تصاویری می بیند – و دیر یا زود – در دنیای بیرون با آفریده های ذهنش رویارو می شود. برای آموزش موفقیت آمیز نیروی خیال باید کار ذهن را شناخت.